A Bout De Souffle

'A bout de souffle', Jean-Luc Godard's eerste 'feature' film (1960), heeft een vrij simpele verhaallijn, dat geschreven is door vroegere collega en vriend Francois Truffaut: Een man steelt een auto in Marseilles en rijdt naar Parijs. Tijdens deze rit wordt de hoofdpersoon, Michel Poiccard, aangehouden door de politie wegens het overschrijden van de maximum snelheid, waarna hij een agent neerschiet en rennend verder gaat naar de lichtstad. In Parijs moet hij geld ophalen bij een vriend van hem en probeert hij een Amerikaanse vrouw, Patricia, over te halen om mee te vertrekken naar Rome. Zij twijfelt over haar liefde voor Michel, wat resulteert in verraad, aangezien ze uiteindelijk, wanneer ze op het punt staan Parijs te verlaten, de politie informeert over het address

waar Michel op dat moment zich bevindt. In plaats van te vluchten besluit Michel te blijven en op de politie te wachten om naar de gevangenis te gaan. Maar wanneer de politie arriveert, werpt een vriend een pistool naar hem in een laatste poging hem te redden. De politie raakt in paniek en schiet Michel neer, waarna hij wankelend door de straten loopt om uiteindelijk aan het einde door zijn knieлn te zakken en te sterven.

Dit is in grote lijn het verhaal in 'A Bout de Souffle' en hoewel de film amuserend kan zijn zonder een poging te ondernemen de film te analyseren, kan de status van 'meesterwerk' alleen begrepen worden door een analyse van zijn historische context. We moeten, vooral in een film als 'A Bout de Souffle', proberen de cinematografische stijlen in Europa en Amerika in 1960 te begrijpen.

Er zijn drie aan elkaar gerelateerde feiten over Godard en zijn 'A Bout de Souffle' die de film tot een nieuw historische mijlpaal maken op het gebied van de kunst (met name de audiovisuele kunst).

Ten eerste, was Godard extreem bewust van de relatie van zijn medium met andere vormen van expressie. Vooral literatuur, filosofie en de schilderkunst. In zijn stijl valt deze 'interconnectiviteit' tussen de verschillende media duidelijk op te merken. In een interview in 1962 zegt hij: "Voor mij is de continuпteit van alle vormen van expressie erg belangrijk."#

Ten tweede, hoewel 'A Bout de Souffle' een enorme afkeer kent van de geaccepteerde methodes van cinematografie, kende Godard zijn plek in de evolutie van filmstijl, en kunnen we zien dat deze afkeer een manifestatie is van het bewust zijn van die geaccepteerde norm.

Ten derde, zien we dat de keus van het verhaal van Godard zijn liefde voor de Amerikaanse 'film noir' bevestigd en het een reflectie is op haar invloed op de Franse cinema.

Het is cruciaal om de maker van het werk en zijn teksten te analyseren, en die van zijn tijdgenoten. Daarnaast is het belangrijk om de geschiedenis van de filmstijl te begrijpen en om de evolutie van de existentiлle filosofie aanwezig in 'A Bout de Souffle' en de Westerse samenleving in de loop van de twintigste eeuw te begrijpen.

Jean-Luc Godard werd geboren in Frankrijk in 1930 en groeide op in een welgesteld Zwitsers gezin.

Zijn ouders stuurde hem terug naar Zwitserland toen de tweede wereldoorlog uitbrak, maar aan het einde van de jaren veertig keerde hij terug naar Frankrijk om daar te studeren. Daar ontwikkelde hij zijn passie voor films en kwam hij in contact met Claude Chabrol, Francois Truffaut, Eric Rohmer en Jacques Rivette. Samen met deze mensen vormde hij een groep van jonge gepassioneerde filmmakers die er werk van maakten om nieuwe mogelijkheden in de wereld van cinema te ontdekken. Dit werd later de 'Nouvelle Vague' genoemd. Zij zette zich af van de conventionele regeltjes die al vaste grond hadden in Hollywood en de 'mainstream' Europese films. Zij streefden naar een vrije vorm van persoonlijke expressie en legden niet, zoals hun Amerikaanse collega's, de nadruk op het narratieve aspect van de film, maar juist op het artistieke aspect. Meer nog dan 'Citizen Kane' (1941) is 'A Bout de Souffle' een revolutie van een nieuwe stijl film, en begint een tweede generatie film types die gekarakteriseerd worden door de 'ego', de 'ik', de zelfbewuste verteller. Dit werd later de 'ik'-generatie genoemd die werd versterkt door The Beatles, Bob Dylan, en San Francisco. Dit soort film werd eerst bedacht in 1953 en werd naar het beeld vertaald vanaf 1958 waar thema's als 'escapism' en 'vrijheid', onder andere, grote invloed hadden.



- Jean-Luc Godard

Echter, Godard begon zijn carriиre met het schrijven van kritische stukken in het Franse filmtijdschrift 'Cahiers du Cinema'. Zijn artikelen waren erg radicaal van aard en zijn obsessie met film groeide uit tot het breken met zijn familie. Omdat hij hierdoor geen geld meer kreeg toegestuurd van zijn familie ging Godard werken op een Zwitserse dam waar hij niet veel later een documentaire over heeft gemaakt. Het Zwitserse bedrijf kocht de film; een vroege indicatie van Godard's aanleg voor het maken van films.

'A Bout de Souffle', Godard's eerste volledige film, werd gemaakt zonder een al te groot budget dat knap werd opgelost door de cinematograaf Chabrol. Zo maakte hij gebruik van simpele 'hand-held' camerawerk en maakte hij gebruik van natuurlijk licht. Deze cameratechnieken werden later in Hollywood uitgewerkt en werd de 'Steadicam' ontworpen waarmee de cameraman al lopend strakke beelden kon vervaardigen. Deze techniek kunnen we bijvoorbeeld terugvinden in Stanley Kubrick's 'The Shining', wanneer er een achtervolging plaatsvindt tussen Danny Torrance en Jack Nicholson in het doolhof vlakbij het hotel waarin het gezin overwintert.

Na het grote onverwachte succes van 'A Bout de Souffle' was Jean-Luc Godard waarschijnlijk de meest besproken regisseur uit zijn tijd. Hij maakte een enorme impact op de toekomstige regisseurs.

Later werd Godard steeds minder toegankelijk, in zijn persoonlijke leven en in zijn werk. Na het maken van 'Week-end' trok Godard zich steeds meer terug uit zijn relaties met collega's en vrienden in hetzelfde vak als Chabrol, Rohmer en Rivette. Hij onderhield zelfs geen contact meer met Francois Truffaut, die mede verantwoordelijk was voor 'A Bout de Souffle'. Godard beschuldigde hem ervan de 'nouvelle vague' te verraden door films te maken die 'slechts' leeg vermaak waren in plaats van doortastende kunst. Godard vertrok weer terug naar Zwitserland waar hij nu nog altijd leeft. Hier raakt